I've been in the mood for baking again yesterday but too tired to go to the store.  With my empty fridge, I was pouring over the internet trying to find a recipe that does not need butter nor egg and Voilà! I stumble upon this super easy but absolutely scrumptious chocolate cake recipe.

I'm so happy with how it turned out as I have never been too pleased with any of the cakes I baked before -- no matter from scratch or from store-bought, ready-mix -- mine always had that yucky eggy smell and taste.  This recipe is just fantastic.

This spongy Wacky Cake, also known as Crazy Cake, and Depression Cake is commonly believed to  have been created as the result of rationing during World War II, when milk and eggs were scarce.

Ingredients:

For the Cake (adapted from Chocolate Crazy Cake (No Eggs, Milk, Butter or Bowls Recipe by Sweet Little Blue Bird)

For the Frosting (adapted from 1 Minute Frosting Recipe by Yummy Life)

• 1 cup semisweet or bittersweet chocolate chips
• 1/4 cup  almond milk (or canned evaporated milk)
• 2 Tablespoons coconut oil (may substitute butter, canola or vegetable oil, if desired)
• 1/2 teaspoon vanilla extract
• 1 cup powdered sugar
• Sweetened coconut flakes to garnish (optional)

เรื่องมันเกิดขึ้นตอนสายแก่ๆ ในวันหนึ่ง วันที่ฟ้าฉ่ำฝน ซึ่งมีน้อยวันนักในแคลิฟอร์เนีย ในช่วงสองปีนี้ ดิชั้นซึ่งจับบทคุณนายตื่นสาย พอลืมตาปุ๊ป มองฟ้า ก็เริ่มคิดหาโครงการที่มีอยู่นับล้านในสมองว่าจะค้นอันไหนขึ้นมาทำดีน้าาา แล้วก็มาหยุดตรง ขนมปังบรีออช (brioche bread) ไม่ใช่บรีออชหัวจุกนะ แต่เป็นขนมปังนิ่มๆ แบบขนมปังเนยสด หรือขนมปังหวานแบบที่เค้าทำเป็นขนมปังไส้หมูหยองน่ะ แต่เป็นแบบปอนด์ ด้วยความที่ติดใจ เฟร้นช์โทสท์ จากร้าน Café de la Presse แถวย่านจีนน่ะ (French toast ที่คนฝรั่งเศสทำ แล้วเค้าว่าต้องใช้ขนนปังแบบนี้หง่ะ แหม มันซับซ้อน ฮ่าๆๆๆ)



ขณะที่บิดขี้เกียจก็ชี้นิ้วให้ 'อากู๋' ค้นหาสูตรง่ายๆ ดีๆ ให้ แล้วก็มาหยุดตรงสูตรลับ ขนมปังหวานร้านคิงในโฮโนลูลู (King's Bakery sweet bread) โอ้วววววว แหมมม กระสุนนัดเดียวจะได้นกสองตัว ได้ทั้งปังหวาน ปังฝรั่งเศส ฮ้า มันเริ่ดเสียนี่กระไร ว่าแล้วก็ลุกขึ้นกระปรี้กระเปร่าจัดการชั่งตวงวัด อย่างขมีขมัน แต่พลันนึกในใจว่า เอ สูตรเนี่ยะ ใส่ยีสต์ลงไปโต้งๆ แบบไม่ต้องทำให้มันอุ่นเลย แล้วมันจะขึ้นหรือ (ฟระ)

แต่เอาน่ะ "อย่าทำเป็นรู้มาก" นึกปรามตัวเองในใจขณะที่นวดแป้งเหย็งๆ ต่อไป ไม่นานก็ได้แป้งนุ่มกลมบ้อก รอเวลาที่จะพองตัวขึ้นเหมือนลูกโป่ง (ขอบอกว่าเวลาเปิดผ้าออกมาดูแล้วเห็นแป้งพอง แล้วได้ชกมัน นี่ โหหหห สุขสุดๆ อิอิ -- คาดหวังๆ ๆ)




หนึ่งชั่วโมงครึ่งผ่านไป เปิดผ้าออกมา เอ๊า!!!! ก้อนเท่าเดิม -- ไหมล่ะ ชั้นว่าแล้วววววววววว

ถึงตรงนี้ หูเริ่มอื้อด้วยความหิวบวกผิดหวัง เชอะ เอาน่ะ ไหนๆ ก็ไหนๆ ไม่ขึ้น ก็ลองอบดูหน่อย อบแล้วหน้าตาดูดี๊ดี แต่ว่ากินไม่ได้ ฮ่าๆๆๆๆ

และแล้วอารมณ์หูอื้อ และเซ็ง ก็เป็นที่มาของการ ซื้อและทำอะไรลงไปอย่างไม่ยั้งคิด ที่นักการตลาดชอบนักหนา เวลาคุณเธอเกิดอาการ compulsive buying mode หรือเลือดขึ้นหน้า อะไรที่ขวางหน้า ก็ต้องกิน และ ซื้อให้แหลกกันไปข้างหนึ่ง ใช่มะ อิอิอิ


และสิ่งที่ขวางหน้าก็คืออาหารปักษ์ใต้อเมริกัน เพราะกำลังอ่านอย่างน้ำลายสอ ขณะที่รอแป้งขึ้น ดังนั้น จึงมิรอช้า คว้ากระเป๋าตัวปลิวออกจากบ้านทันทีที่ ขนมแป้งบ้า หล่นปุลงไปในถังขยะ

แต่ว่าถึงจะอยู่ในอารมณ์บ้า ก็ไม่หลุดหัวข้อนะ ยังมั่นคงในความเป็นฝรั่งเศสต่อไป ปักษ์ใต้ ก็ต้องปักษ์ใต้แบบหลุยเซียน่านะ

ที่หลุยเซียน่า ที่มีนิว ออร์ลีนส์ ตั้งอยู่เนี่ยะ มีอิทธิพลของฝรั่งเศสอยู่มากๆ ใช่มั้ย ตัวเองน่ะ สงสัยมานานแล้วว่า ระหว่างอาหารเคจุ้น (Cajun) กับครีโอล (Creole) เนี่ยะ มันต่างกันยังไงเหรอ เอาล่ะ วันนี้ จะได้รู้กัน

เค้าว่า อาหารเคจุ้น (Cajun) เนี่ยะ มันเป็นอาหารพื้นบ้าน คนท้องถิ่นทำกินกันในแถบบึง บายู คงจะเหมือนอาหารเหนือ อิสาน และปักษ์ใต้ บ้านเราที่อร่อย แต่ดูไม่ค่อยดี ขึ้นเหลาก็คงดูไม่เหมาะ ในขณะที่ อาหารครีโอล (Creole) ก็ระเหิดระหง เป็นเมนูในเมือง ขึ้นเหลา หน้าตาไม่ดำปี๋เหมือน เคจุ้น (ฮ่าๆๆๆๆๆ ขอบอกว่าร้านที่ไปกิน คนข้างๆ สั่งซี่โครงอะไรมากิน ไม่รู้ ดำปี๋จริงๆ)

ค้นๆๆ เจอร้าน Angeline's Louisiana Kitchen ที่เบิร์คลีย์ ไม่ไกลจากบ้าน เห็นคนรีวิวเยอะสุดๆ ต้องไปต้องไป -- เลือกเมนู เอทุฟเฟ่ใส่ครอฟิช (Crawfish Etoufée) มีถั่วฝักยาวผัดน้ำมันเคียงมา อร่อยมากแม้หน้าตาไม่ดีนัก ดูเป็นข้าวราดแกงเขละๆ อารมณ์เดียวกับ ข้าวราดแกงกะหรี่แบบญี่ปุ่นหน่ะ (เมื่อก่อนชอบกินมากเลย เดี๋ยวนี้ทำไมเหมือนทำไม่เป็น อิอิ) กินเกลี้ยงจานเลยล่ะ เห็นเขละขนาดนี้ก็เหอะ

Crawfish Étoufée

หลังจากนั้นตามด้วยกาแฟ (กาแฟนิวออร์ลีนส์นี่เค้าผสมชิคคอรี่ ไม้อะไรก็ไม่รู้ แต่ประมาณกาแฟตุงฮู แบบใส่เม็ดมะขามคั่วหอมๆ เหมือนกาแฟยกล้อบ้านเรา) และ ของหวาน เบนเยต์ (มันต้องมีของหวานนะ แก้ความผิดหวังจาก บรีออชไง) พอเค้ายกมาเป็นชามแบบนี้ ถึงกับผงะ คุณพระคุณเจ้า จะเอาชีวิตรอดมั้ยนะ วันนี้

แต่พอได้กินเข้าไป แหม อร่อยยยย เหมือนขนมแก้วตาโบ๋ (ที่หากินได้อยู่หรือเปล่าน้อ) ซึ่งก็เป็นแป้งแบบโดนัทแต่ทำเป็นสี่เหลี่ยมแล้วเวลาเสิร์ฟถมด้วยน้ำตาลไอซิ่งเยอะๆ

House Beignets with Loads of Powdered Sugar

เบนเยต์ ดูชัดๆ

หลังจากอิ่มแปล้และหายอยากแล้ว ยังคิดว่าจะกลับไปที่นี่อีกหลายๆ ครั้ง กินมันให้ทุกอย่าง แล้วดูว่าเวลาไปปักษ์ใต้จริงๆ จะอร่อยสู้แถวนี้ได้มั้ย :D

The fact that there is a distinction between “simple” and “easy” is all brand new to me – and apart from sparking contemplation about life in general, this statement made me want to try making the soup.

Yet, I bet when Ms.Powell wrote this, she had never tried making Thai curry paste from scratch!!! I could say with certainty because I made both. 

Julia Child’s Potato and Leek Soup (Potage Parmentier - recipe here) which, despite the simple ingredients: potatoes, leek, water and salt simmered all together for 40-50 minutes – is marvelously delicious.  The only not-so easy part is when you have to mash the potatoes with fork – which is really fine with me.  I always like my soup chunky.  A bit of cream is mixed in before serving.  And yes! It’s just heavenly and comforting.  I never cared much about leek nor potatoes before, but this classic soup changed my mind completely.

For the Green Curry Paste (recipe here), the list of ingredients is also very simple: garlic, shallots, lemongrass, galangal, fennel, coriander seeds, Thai chili, shrimp paste, and salt.


BUT I had to pound them with pestle and mortar by hand for what seemed like forever to get the paste shown here -- not as fine and smooth as what you usually see coming from a can or sold in fresh markets in Thailand.


Food processor did not work well in this case, I found.  So now I know why the ability to make smooth curry paste used to be one of the many qualifications sought after in potential daughter in laws in the old Siam.  Your patience and perseverance is put to a test! Big time! Much like marriage I supposed :)

If making Potage Parmentier is nowhere near easy, making green curry paste is climbing Mt. Everest in my book.  I don’t know if I’d every make it again soon, but at least I know that I can now.

Simplicity in life may not be easy to achieve, but it’s well worth a try.

 

 

 

 

หลังจากที่ประสบความสำเร็จในการทำขนมปังยีสต์แบบง่ายๆ ด้วยแป้งอเนกประสงค์แล้วก็เกิดฮึกเหิม อยากทำขนมปังไร (Rye) เพราะชอบทาน และยังมีกลูเตนต่ำกว่าขนมปังแป้งธรรมดาด้วย ใช้สูตรเดิมที่ใช้ทำ ขนมปังยีสต์แบบง่าย เอามาปรับและลดลงทำแค่ครึ่งสูตรนะคะ จะได้ขนมปัง 1 ปอนด์  (ขนมปังนี้จะออกมาเป็นแบบ บาแก็ท ของฝรั่งเศสที่นุ่มใน แต่ขอบแข็งนะคะ)

ส่วนผสม (ทำขนมปังขนาดปอนด์ย่อมๆ ได้ 1 ปอนด์):

1. แป้งอเนกประสงค์ 1 1/2 ถ้วยตวง
2. แป้งไร 1 1/2  ถ้วยตวง  (Rye flour หรือ Rye Meal - หาซื้อได้ตามซูเปอร์มาเก็ตที่ขายของที่ตักขายแบบไม่ใส่หีบห่อ (bulk) อย่าง Whole Foods หรือ Berkeley Bowl -- ซูเปอร์ทั่วไป ไม่ทราบว่ามีหรือเปล่านะคะ)
3. ยีสต์แห้งแบบขึ้นเร็ว (highly active yeast) 1 ช้อนโต๊ะ
4. น้ำตาลทรายแดง 1 ช้อนโต๊ะ
5. เกลือโคเชอร์ (kosher salt) หรือเกลือป่นธรรมดา 1/2 ช้อนโต๊ะ
6. น้ำร้อนจัด (50-55 องศาซี)  1 ถ้วยตวง
7. น้ำร้อน ใส่ในถาดอบแก้ว หรือ ถาดอบเค้ก
8. เมล็ดยี่หร่า (fennel or caraway) ไว้โรยหน้า หรือจะไม่โรยก็ได้

คนแป้งทั้งสองอย่างให้เข้ากัน  แล้วแยกแป้งที่ผสมแล้ว  2 ถ้วยตวง เข้ากับ ยีสต์ น้ำตาล เกลือ ให้เข้ากัน เทน้ำร้อนที่อุณหภูมิ 50-55 องศาซี ลงไป ตีด้วยไม้ตีไข่ 100 ครั้ง หรือด้วยมิกเซอร์ 3 นาที

เทแป้งที่เหลือลงไปแล้วคนให้เข้ากันจนแป้งหายแฉะ เทแป้งลงไปบนบริเวณที่จะใช้นวด ที่โรยแป้งรอไว้ นวดไป 8 นาที แล้วใส่ลงไปในหม้อที่ทาเนยไว้ เอาผ้าหมาดๆ อุ่นๆ คลุมไว้ ตั้งไว้ในที่อุ่นๆ ไม่มีลมให้แป้งขึ้น

พอครบ 15 นาที เอากำปั้นต่อยตรงกลางแป้งให้แฟ่บลง แล้วตบๆ ให้เป็นรูปปอนด์ แต่อย่าปั้นมากนัก

เอาแป้งใส่ลงในถาดอบแบบปอนด์ (loaf pan) ที่ปูกระดาษพาร์ชเม้นท์ไว้ (ถ้าจะโรยยี่หร่า ก็โรยตอนนี้) แล้วเอาเข้าไปวางตรงชั้นกลางของเตาอบที่เย็นอยู่ 

ในถาดอบทนไฟ ขนาดซัก 12x14 นิ้ว หรือถ้าไม่มีใช้ขนาดไหนก็ได้ อีกอันหนึ่ง เทน้ำเดือดลงไป (วิธีนี้ เหมือนการทำ bain-marie เพื่อให้มีไอน้ำเวลาอบ ขนมปังจะได้นุ่ม)  แล้วเข้าไปวางในชั้นล่างของเตาอบ เปิดเตาอบที่ 400 องศาเอฟ (ประมาณ 200 - 205 องศาซี) อบ 40-50 นาที หรือจนเป็นสีเหลืองทอง (วิธีเช็คว่าสุกหรือยัง ให้ลงตบข้างใต้ขนมปังดูว่ามีเสียงกลวงๆ แสดงว่าสุก)

เสร็จแล้วเอาออกทิ้งให้เย็นสนิทบนตะแกรง ก่อนห่อเก็บ -- ขนมปังสามารถเข้าช่องฟรีซไว้ได้ถึงสามเดือนค่ะ

Stir in the remaining flour mixture until the dough loses its stickiness.  Turn onto a floured surface. Knead for 8 minutes.

Place dough in a greased bowl and cover with a warm damp cloth.  Let rise for 15 minutes in a warm spot (away from drafts).

Punch down and while trying not to over handle the dough, shape it roughly into a loaf and put in loaf pan that's lined with parchment paper or greased.

Place the loaf pan in the middle of a COLD oven.   Place a pan of hot water on the lowest shelf. Heat the oven to 400 degrees F and bake 40-50 minutes until golden brown.  Let cool completely before wrapping and/or storage.

To check the bread's doneness, tap the bottom of the bread and check for hollow sound.  Read more at theKitchn.