ปีนี้แถวบ้านแล้งสุดๆ และร้อนไม่เลิก แม้ว่าร้านรวงจะพยายามสร้างอารมณ์ฤดูใบไม้ร่วงเอย ฮาโลวีนเอย อย่างสุดฤทธิ์

คนเราน่ะ เรื่องจะพอใจในสิ่งที่มี มันเป็นไปได้ยากจริงจริ๊ง ดังนั้น เช้าวันก่อน ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกว่าอยากกินอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ มากกกก แล้วก็อยากทำขนม อยากๆๆๆ 5555 ลุกขึ้นมา เจอสูตรทำ กราโนล่า ที่ดูง่าย และเครื่องปรุงมีอยู่พร้อม ได้การ ทำดีกว่า -- เอ่อ สรุป ไม่ได้กินอะไรที่แปลก แต่ได้ทำขนม อิอิ

ออกมาใช้ได้เลยแหละ เหมือนซื้อที่ร้านเลยอ่ะ เพิ่งรู้ว่าทำง่ายมากๆ ขนาดเนี้ยะ

แล้วเช้าวันนี้ ขณะที่นั่งทานกราโนล่า โฮมเมดฝีมือตัวเอง อย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง ก็นึกสงสัยขึ้นมาว่า เอ๊ะ ทำไมอยู่เมกา ไม่ค่อยได้ยินคำว่า มูสลี่เลยแฮะ เราอยู่เมืองไทย คนเรียกอาหารนกหนูแบบนี้ว่า มูสลี่นี่เนอะ เลยต้องถามอากู๋ตามประสาคน ‘อยากรู้’ อิอิ

ค้นเจอว่า มูสลี่ คิดขึ้นในสวิส ทำด้วยพวกธัญพืชต่างๆ โดยเฉพาะ ข้าวโอ้ต ผสมกับ ผลไม้แห้ง เมล็ด และถั่วต่าง แต่ไม่ต้องทำให้สุก กินอย่างนั้น หรือไม่ก็แช่นมไว้ข้ามคืน

ส่วนกราโนล่า คิดขึ้นในอเมริกา ทำคล้ายกัน แต่อาจใช้ โอ้ต บาร์เล่ หรือไร ก็ได้ แต่ผสม น้ำผึ้งหรือน้ำหวาน และน้ำมัน แล้วนำไปอบให้สุก ทานกับนม หรือ โยเกิร์ต

ส่วนผสม (ที่ทำครั้งนี้นะคะ ใครชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ดัดแปลงได้ตามสะดวกค่ะ)

ข้าวโอ้ต (ใช้ rolled oat, steel cut, หรือ quick oat ก็ได้)   2 ถ้วย
คีนัวร์​ดิบ                                    1 ถ้วย
ถั่วพิคาน (หรืออัลมอนด์ก็ได้)    1 ถ้วย
เมล็ดเชียร์ ​(chia seeds)             1 ช้อนโต๊ะ
เมล็ดแฟล็กส์ (flax seeds)          1 ช้อนโต๊ะ
อบเชยผง (ground cinnamon)   2 ช้อนชา
นัทเม็ค (nutmeg)  1 ช้อนชา
น้ำมันมะพร้าว ทำให้เหลว         1/3 ถ้วย
น้ำผึ้งดิบ (raw honey)                1/2 ถ้วย
วนิลลา                                        1 ช้อนชา
เกลือ                                           1/2 ช้อนชา
แครนแบรี่แห้ง (หรือลูกเกด)       3/4 ถ้วย

วิธีทำ

1. เปิดเตาอบที่ 325 องศาฟาเรนไฮท์ (170 องศาเซลเซียส)
2. ผสมส่วนผสมแห้งทุกอย่างนอกจากเกลือ ในภาชนะใบใหญ่ คนให้เข้ากัน
3. ในภาชนะเล็ก ดีน้ำมันมะพร้าว น้ำผึ้ง เกลือ วนิลลา ให้เข้ากัน เทลงไปในส่วนผสมแห้ง คลุกให้เข้ากัน
4. เทส่วนผสม ลงในถาดอบคุกกี้ ที่รองด้วย parchment paper อบนาน 20-25 นาที หรือจนเหลืองกรอบ และมีกลิ่นหอม

The fact that there is a distinction between “simple” and “easy” is all brand new to me – and apart from sparking contemplation about life in general, this statement made me want to try making the soup.

Yet, I bet when Ms.Powell wrote this, she had never tried making Thai curry paste from scratch!!! I could say with certainty because I made both. 

Julia Child’s Potato and Leek Soup (Potage Parmentier - recipe here) which, despite the simple ingredients: potatoes, leek, water and salt simmered all together for 40-50 minutes – is marvelously delicious.  The only not-so easy part is when you have to mash the potatoes with fork – which is really fine with me.  I always like my soup chunky.  A bit of cream is mixed in before serving.  And yes! It’s just heavenly and comforting.  I never cared much about leek nor potatoes before, but this classic soup changed my mind completely.

For the Green Curry Paste (recipe here), the list of ingredients is also very simple: garlic, shallots, lemongrass, galangal, fennel, coriander seeds, Thai chili, shrimp paste, and salt.


BUT I had to pound them with pestle and mortar by hand for what seemed like forever to get the paste shown here -- not as fine and smooth as what you usually see coming from a can or sold in fresh markets in Thailand.


Food processor did not work well in this case, I found.  So now I know why the ability to make smooth curry paste used to be one of the many qualifications sought after in potential daughter in laws in the old Siam.  Your patience and perseverance is put to a test! Big time! Much like marriage I supposed :)

If making Potage Parmentier is nowhere near easy, making green curry paste is climbing Mt. Everest in my book.  I don’t know if I’d every make it again soon, but at least I know that I can now.

Simplicity in life may not be easy to achieve, but it’s well worth a try.

 

 

 

 

“Hmmmm. That would be a perfect way to start my Sunday”, I grinned as the imaginary light bulb blinking brightly over my head.



I turned on the oven, heated the skillet on the stove, popped the eggplant in the oven, and turned to the sink to start deveining my plump tiger prawns.  I must have taken too long, or had on too much heat, but when I tossed a big cube of butter into the skillet, it was too late… “Arghhhhhhhhhhhhhhhhhhh!!!! ” I groaned while tossing the prawns in quickly and the skillet sent out a very loud, pleasing hiss and buttery aroma, but then…