แต่ก่อนแต่ไร คิดว่าเค้กนี่มันช่างทำยากเย็นเหลือเกิน ลองทำหลายครั้งก็ไม่ค่อยเกิดนะคะ เหม็นไข่บ้าง ขมๆ บ้าง เมื่อวานนี้อากาศเย็นๆ เกิดอยากทำขนม แต่ในตู้เย็นไม่เหลืออะไรเล้ย เนย ไข่ หมดเกลี้ยง เลยคิดเล่นๆ ว่า จะมีขนมอะไรบ้างน้าา ที่ทำได้แบบไม่ต้องใช้ส่วนผสมที่เราไม่มีเนี่ยะ พอดีเลยมาเจอสูตรเค้กแสนอร่อยนี่

เค้าเรียก Depression Cake หรือ Crazy Cake  หรือ Wacky Cake คร่าวๆ ลักษณะคงเหมือนขนมถังแตก ที่ฉันเคยได้ยินแม่เรียกตอนเด็กๆนั่นแหละ คือว่ากันว่า เค้กนี้มีคนคิดขึ้นมาในยุคเศรษฐกิจตกต่ำทั่วโลก (Great Depression) ช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ที่อาหารพวก ไข่ นม เนย หายากมาก

ดูจากส่วนผสมแล้วไม่น่าจะออกมาเป็นเค้กได้ แต่ปรากฏว่า  โอ้ววว แสนอร่อย และไม่เหม็นไข่ ไม่ขมอย่างทุกที ถูกใจจริงๆ

วิธีทำก็แสนง่าย มาดูส่วนผสมกันค่ะ

ส่วนผสมเค้ก

• แป้งเอนกประสงค์ 1 1/2 ถ้วยตวง
• ผงโกโก้ 3 ช้อนโต๊ะ
• น้ำตาลทราย 1 ถ้วยตวง
• เบกกิ้งโซดา 1 ช้อนชา
• เกลือ 1/2 ช้อนชา
• น้ำส้มสายชู 1 ช้อนชา
• วนิลลา 1 ช้อนชา
• น้ำมันมะพร้าว 5 ช้อนโต๊ะ (ในอเมริกาหาง่ายหน่อย หอมดี สูตรเดิมเค้าใช้น้ำมันพืชธรรมดา)
• น้ำ 1 ถ้วยตวง

เปิดเตาอบที่ 350 องศาฟาเรนไฮ

นำส่วนผสมแห้งผสมกันในถาดอบสี่เหลี่ยม ขนาด 8 นิ้ว ที่ทำน้ำมันไว้ เค้กจะได้ไม่ติดถาดนะคะ ฉันร่อนส่วนผสมแห้งก่อนค่ะ จะได้คนง่ายหน่อย คนส่วนผสมให้เข้ากัน

กดแป้งให้เป็นหลุมเล็ก 2 หลุม หลุมใหญ่ 1 หลุม เหมือนในภาพ เทน้ำส้มสายชู และวนิลลา ลงไปในหลุมเล็กอย่างละหลุม และน้ำมันลงไปในหลุมใหญ่ เสร็จแล้วเทน้ำลงไป คนให้เนื้อเนียนเข้ากัน



เอาเข้าเตาอบ ชั้นกลาง อบ 35 นาที หรือเมื่อเอาไม้จิ้มฟันจิ้มลงไปดูแล้ว เค้กไม่ติดไม้ เวลาอบอาจแตกต่างกัน ระวังอย่าอบนานเกินไป


ทิ้งไว้ให้เย็น แล้วแต่งหน้าด้วย ฟร้อสติ้งตามชอบ ตามภาพข้างบน ใช้สูตรฟร้อสติ้งง่ายๆ สูตรนี้ค่ะ

ส่วนผสมฟร้อสติ้ง

• ช้อคโกแล็ตชิ้ป 1 ถ้วยตวง
• นมตราเหยี่ยว หรือนมอัลมอนด์ 1/4 ถ้วยตวง
• น้ำมันมะพร้าว หรือ น้ำมันพืช 2 ช้อนโต๊ะ
• วนิลลา 1/2 ช้อนชา
• น้ำตาลไอซิ่ง 1 ถ้วยตวง
• มะพร้าวขูดหวาน ไว้แต่งหน้า (ไม่มีก็ได้ ตามชอบ)

นำส่วนผสมทุกอย่าง นอกจากน้ำตาลมารวมกันในหม้อสเตนเลสเล็กๆ แล้วนำหม้ออีกใบที่ใหญ่กว่านิดหน่อย ใส่น้ำ ตั้งเตาให้น้ำเดือด นำหม้อที่มีส่วนผสมตั้งข้างบน ให้ไอน้ำร้อนทำให้ช้อคโกแล็ตละลาย (จะเอาเข้าไมโครเวฟก็ได้ ซัก 30 วินาที พอให้ช้อคโกแล็ตละลาย อย่าให้เดือด) คนส่วนผสมให้เข้ากันจนเนียน ผสมน้ำตาลไอซิ่ง (ตัวเองร่อนก่อน) ลงไป คนให้เข้ากันจนเนื้อเนียนนุ่ม นำไปแต่งหน้าเค้ก ขณะกำลังอุ่นๆ

I've been in the mood for baking again yesterday but too tired to go to the store.  With my empty fridge, I was pouring over the internet trying to find a recipe that does not need butter nor egg and Voilà! I stumble upon this super easy but absolutely scrumptious chocolate cake recipe.

I'm so happy with how it turned out as I have never been too pleased with any of the cakes I baked before -- no matter from scratch or from store-bought, ready-mix -- mine always had that yucky eggy smell and taste.  This recipe is just fantastic.

This spongy Wacky Cake, also known as Crazy Cake, and Depression Cake is commonly believed to  have been created as the result of rationing during World War II, when milk and eggs were scarce.

Ingredients:

For the Cake (adapted from Chocolate Crazy Cake (No Eggs, Milk, Butter or Bowls Recipe by Sweet Little Blue Bird)

For the Frosting (adapted from 1 Minute Frosting Recipe by Yummy Life)

• 1 cup semisweet or bittersweet chocolate chips
• 1/4 cup  almond milk (or canned evaporated milk)
• 2 Tablespoons coconut oil (may substitute butter, canola or vegetable oil, if desired)
• 1/2 teaspoon vanilla extract
• 1 cup powdered sugar
• Sweetened coconut flakes to garnish (optional)

เรื่องมันเกิดขึ้นตอนสายแก่ๆ ในวันหนึ่ง วันที่ฟ้าฉ่ำฝน ซึ่งมีน้อยวันนักในแคลิฟอร์เนีย ในช่วงสองปีนี้ ดิชั้นซึ่งจับบทคุณนายตื่นสาย พอลืมตาปุ๊ป มองฟ้า ก็เริ่มคิดหาโครงการที่มีอยู่นับล้านในสมองว่าจะค้นอันไหนขึ้นมาทำดีน้าาา แล้วก็มาหยุดตรง ขนมปังบรีออช (brioche bread) ไม่ใช่บรีออชหัวจุกนะ แต่เป็นขนมปังนิ่มๆ แบบขนมปังเนยสด หรือขนมปังหวานแบบที่เค้าทำเป็นขนมปังไส้หมูหยองน่ะ แต่เป็นแบบปอนด์ ด้วยความที่ติดใจ เฟร้นช์โทสท์ จากร้าน Café de la Presse แถวย่านจีนน่ะ (French toast ที่คนฝรั่งเศสทำ แล้วเค้าว่าต้องใช้ขนนปังแบบนี้หง่ะ แหม มันซับซ้อน ฮ่าๆๆๆ)



ขณะที่บิดขี้เกียจก็ชี้นิ้วให้ 'อากู๋' ค้นหาสูตรง่ายๆ ดีๆ ให้ แล้วก็มาหยุดตรงสูตรลับ ขนมปังหวานร้านคิงในโฮโนลูลู (King's Bakery sweet bread) โอ้วววววว แหมมม กระสุนนัดเดียวจะได้นกสองตัว ได้ทั้งปังหวาน ปังฝรั่งเศส ฮ้า มันเริ่ดเสียนี่กระไร ว่าแล้วก็ลุกขึ้นกระปรี้กระเปร่าจัดการชั่งตวงวัด อย่างขมีขมัน แต่พลันนึกในใจว่า เอ สูตรเนี่ยะ ใส่ยีสต์ลงไปโต้งๆ แบบไม่ต้องทำให้มันอุ่นเลย แล้วมันจะขึ้นหรือ (ฟระ)

แต่เอาน่ะ "อย่าทำเป็นรู้มาก" นึกปรามตัวเองในใจขณะที่นวดแป้งเหย็งๆ ต่อไป ไม่นานก็ได้แป้งนุ่มกลมบ้อก รอเวลาที่จะพองตัวขึ้นเหมือนลูกโป่ง (ขอบอกว่าเวลาเปิดผ้าออกมาดูแล้วเห็นแป้งพอง แล้วได้ชกมัน นี่ โหหหห สุขสุดๆ อิอิ -- คาดหวังๆ ๆ)




หนึ่งชั่วโมงครึ่งผ่านไป เปิดผ้าออกมา เอ๊า!!!! ก้อนเท่าเดิม -- ไหมล่ะ ชั้นว่าแล้วววววววววว

ถึงตรงนี้ หูเริ่มอื้อด้วยความหิวบวกผิดหวัง เชอะ เอาน่ะ ไหนๆ ก็ไหนๆ ไม่ขึ้น ก็ลองอบดูหน่อย อบแล้วหน้าตาดูดี๊ดี แต่ว่ากินไม่ได้ ฮ่าๆๆๆๆ

และแล้วอารมณ์หูอื้อ และเซ็ง ก็เป็นที่มาของการ ซื้อและทำอะไรลงไปอย่างไม่ยั้งคิด ที่นักการตลาดชอบนักหนา เวลาคุณเธอเกิดอาการ compulsive buying mode หรือเลือดขึ้นหน้า อะไรที่ขวางหน้า ก็ต้องกิน และ ซื้อให้แหลกกันไปข้างหนึ่ง ใช่มะ อิอิอิ


และสิ่งที่ขวางหน้าก็คืออาหารปักษ์ใต้อเมริกัน เพราะกำลังอ่านอย่างน้ำลายสอ ขณะที่รอแป้งขึ้น ดังนั้น จึงมิรอช้า คว้ากระเป๋าตัวปลิวออกจากบ้านทันทีที่ ขนมแป้งบ้า หล่นปุลงไปในถังขยะ

แต่ว่าถึงจะอยู่ในอารมณ์บ้า ก็ไม่หลุดหัวข้อนะ ยังมั่นคงในความเป็นฝรั่งเศสต่อไป ปักษ์ใต้ ก็ต้องปักษ์ใต้แบบหลุยเซียน่านะ

ที่หลุยเซียน่า ที่มีนิว ออร์ลีนส์ ตั้งอยู่เนี่ยะ มีอิทธิพลของฝรั่งเศสอยู่มากๆ ใช่มั้ย ตัวเองน่ะ สงสัยมานานแล้วว่า ระหว่างอาหารเคจุ้น (Cajun) กับครีโอล (Creole) เนี่ยะ มันต่างกันยังไงเหรอ เอาล่ะ วันนี้ จะได้รู้กัน

เค้าว่า อาหารเคจุ้น (Cajun) เนี่ยะ มันเป็นอาหารพื้นบ้าน คนท้องถิ่นทำกินกันในแถบบึง บายู คงจะเหมือนอาหารเหนือ อิสาน และปักษ์ใต้ บ้านเราที่อร่อย แต่ดูไม่ค่อยดี ขึ้นเหลาก็คงดูไม่เหมาะ ในขณะที่ อาหารครีโอล (Creole) ก็ระเหิดระหง เป็นเมนูในเมือง ขึ้นเหลา หน้าตาไม่ดำปี๋เหมือน เคจุ้น (ฮ่าๆๆๆๆๆ ขอบอกว่าร้านที่ไปกิน คนข้างๆ สั่งซี่โครงอะไรมากิน ไม่รู้ ดำปี๋จริงๆ)

ค้นๆๆ เจอร้าน Angeline's Louisiana Kitchen ที่เบิร์คลีย์ ไม่ไกลจากบ้าน เห็นคนรีวิวเยอะสุดๆ ต้องไปต้องไป -- เลือกเมนู เอทุฟเฟ่ใส่ครอฟิช (Crawfish Etoufée) มีถั่วฝักยาวผัดน้ำมันเคียงมา อร่อยมากแม้หน้าตาไม่ดีนัก ดูเป็นข้าวราดแกงเขละๆ อารมณ์เดียวกับ ข้าวราดแกงกะหรี่แบบญี่ปุ่นหน่ะ (เมื่อก่อนชอบกินมากเลย เดี๋ยวนี้ทำไมเหมือนทำไม่เป็น อิอิ) กินเกลี้ยงจานเลยล่ะ เห็นเขละขนาดนี้ก็เหอะ

Crawfish Étoufée

หลังจากนั้นตามด้วยกาแฟ (กาแฟนิวออร์ลีนส์นี่เค้าผสมชิคคอรี่ ไม้อะไรก็ไม่รู้ แต่ประมาณกาแฟตุงฮู แบบใส่เม็ดมะขามคั่วหอมๆ เหมือนกาแฟยกล้อบ้านเรา) และ ของหวาน เบนเยต์ (มันต้องมีของหวานนะ แก้ความผิดหวังจาก บรีออชไง) พอเค้ายกมาเป็นชามแบบนี้ ถึงกับผงะ คุณพระคุณเจ้า จะเอาชีวิตรอดมั้ยนะ วันนี้

แต่พอได้กินเข้าไป แหม อร่อยยยย เหมือนขนมแก้วตาโบ๋ (ที่หากินได้อยู่หรือเปล่าน้อ) ซึ่งก็เป็นแป้งแบบโดนัทแต่ทำเป็นสี่เหลี่ยมแล้วเวลาเสิร์ฟถมด้วยน้ำตาลไอซิ่งเยอะๆ

House Beignets with Loads of Powdered Sugar

เบนเยต์ ดูชัดๆ

หลังจากอิ่มแปล้และหายอยากแล้ว ยังคิดว่าจะกลับไปที่นี่อีกหลายๆ ครั้ง กินมันให้ทุกอย่าง แล้วดูว่าเวลาไปปักษ์ใต้จริงๆ จะอร่อยสู้แถวนี้ได้มั้ย :D